Sołectwa
Sołectwo Będzelin – sołtys Sasin Kacper
Będzelin. Dawna wieś rządowa w gminie Mikołajów i parafii Łaznów. W 1927 r. liczyła 34 domy i 204 mieszkańców. We wsi pomnikowy znajduje się dąb szypułkowy (390 cm obw.) i lipa drobnolistna (340 cm). Przy drodze z Będzelina do Kaletnika położony jest Leśny Park Dendrologiczny o powierzchni 0,5 ha. Prezentowane są w nim płaty roślinności, na przykładzie, których obserwować można procesy sukcesji naturalnej na gruntach porolnych. W sąsiedztwie Ogrodu Dendrologicznego, przy leśniczówce rośnie okazały dąb szypułkowy i lipa.
W 2004 r. przy punkcie edukacji przyrodniczo-leśnej w 80 rocznicę powstania lasów Państwowych, leśnicy Nadleśnictwa Brzeziny ufundowali kapliczkę. Kapliczka z rzeźbą św.Franciszka umieszczona jest w pniu, przykrytym dwuspadowym dachem.
Przy szkole podstawowej w Będzelinie znajduje się punkt edukacyjny z tablicami poświęconymi szkodliwości wypalania traw i budowie lasu.
We wsi przy ul.Głównej 17,25 i 77 znajduje sie kilka domów drewnianych z pocz.XXw. Wszystkie posiadają zdobione ganki. Przy ul. Głównej 25 rośnie pomnikowy dąb szypułkowy.
Sołectwo Borowa 1 – sołtys Wojciechowski Zdzisław
Sołectwo Borowa 2 – sołtys Kolasa Damian
Borowa. Wieś i kolonia w II połowie XIX wieku leżąca w gminie Gałków, parafii Gałkówek. Miejscowość należała do majoratu Gałkówek. Liczyła 393 morgi ziemi włościańskiej i składała się z 59 domów zamieszkałych przez 625 osób. W centrum wsi, obok remizy strażackiej, położony jest cmentarz ewangelicki, założony w I połowie XIX w. Poza śladami nagrobków na cmentarzu znajdują się głazy narzutowe z inskrypcjami upamiętniającymi żołnierzy poległych w 1914 r. Cmentarz porośnięty jest roślinnością wysoką z mocno rozwiniętą warstwą krzewów i nie jest ogrodzony. Przy skrzyżowaniu z drogą na Stare Chrusty, piramidalna kapliczka z I połowy XX w. Potrójna latarnia wieńczy metalowy krzyż. Przy ul.Długiej 24, 46 i 262 tradycyjne drewniane domy z przełomu XIX i XX w.
Sołectwo Długie -Turobowice – sołtys Cieślak Renata
Długie. Dawna wieś gminna z folwarkiem należąca do parafii w Jeżowie.
W 1827 r. liczyła 16 domów i 160 mieszkańców. Niecałe pół roku póżniej liczba domów zmniejszyła się do 13. Urząd gminy znajdował sie w Katarzynowie. Dobra Długiego składały sie z folwarku i wsi: Długie, Katarzynów, Felicjanów, Stefanów, Słotwiny, Zygmuntów, Jeziorko, Lisowice i Kowalewszczyzna. Folwark obejmował 499 morg, niemal wyłącznie gruntów ornych i posiadał 10 budynków drewnianych. Wieś Długie miała 16 osad i 56 morg gruntów. Za wsią, przy drodze do Zygmuntowa znajduje się kapliczka typu słupowego z I połowy XXw.
Sołectwo Lisowice-Erazmów – sołtys Milewska Magdalena
Lisowice to wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łódzkim wschodnim, w gminie Koluszki.
13 grudnia 1859 we wsi urodził się Aleksander Wasiutyński – profesor Politechniki Warszawskiej, światowej sławy ekspert specjalista w dziedzinie kolejnictwa, pionier w zakresie badania toru podczas jazdy pociągów oraz twórca koncepcji przebudowy Warszawskiego Węzła Kolejowego i budowy linii średnicowej w Warszawie.
W 1894 r. majątek Lisowice kupili Silbersteinowie i na ich zlecenie przebudowano pałac w Lisowicach według projektu Adolfa Zeligsona.
Teren Lisowic jest pagórkowaty porośnięty od strony wschodniej lasem.
W okolicy znajdują się hotele oraz ośrodki wypoczynkowe.
Erazmów. Wieś należąca dawniej do gminy Gałkówek i parafii Brzeziny.
W 1827 r. składała sie z 10 domów zamieszkałych przez 47 osób. We wschodniej części wsi położony jest cmentarz ewangelicki z II ćw. XX w. Cmentarz ogrodzony jest kamienno – ceglanym murem.
Sołectwo Felicjanów – sołtys Adamusiak Michał
Felicjanów. Wieś Felicjanów należała do gminy Długie i parafii w Jeżowie.
W 1827 r. liczyła 19 domów ze 125 mieszkańcami. W II połowie XIX w. posiadała 24 domy, 255 mieszkańców i 532 morgi ziemi włościańskiej. W centrum wsi, ufundowana przez jej mieszkańców w ubiegłym stuleciu kapliczka z witryną, kryjąca figurę Matki Boskiej. W sąsiedztwie wsi na niewielkim wzniesieniu znajduje sie XIX- wieczny cmentarz ewangelicki. Zachowały sie na nim pozostałości ponad 10 nagrobków z częściowo czytelnymi inskrypcjami oraz płyta pionowa upamiętniająca żołnierza niemieckiego poległego w 1914 r. Cmentarz nie jest ogrodzony. Porośnięty drzewami i krzewami.
Sołectwo Gałków Duży – sołtys Fijołek Monika
Gałków Duży. Pierwsze wzmianki o Gałkowie pochodzą z 1348 r. Wówczas istniała osada Gałkówek ( obecnie Gałków Parcela) i Gałków ( dzisiejszy Gałków Duży). Dawniej wieś donacyjna, leżąca przy drodze bitej z Brzezin do Ujazdu. We wsi istniał, erygowany prawdopodobnie w 1633 r. przez Łukasza Kidalę, drewniany kościół parafialny. W 1827 Gałków liczył 40 domów i 267 mieszkańców. W II połowie XIX w. liczba domów wzrosła do 86, a mieszkańców do 785. Istniało 51 osad. Obszar ziemi włościańskiej wynosił 1296 morg, a kościelnej 8 morg.
We wsi znajduje sie kościół p.w. Świętej Trójcy, wzniesiony w latach1873-79, w miejscu starszej, drewnianej świątyni. Jest to budowa jednonawowa, nawiązująca do stylu neoromańskiego. W kościele na uwagę zasługuje drewniany tryptyk, barokowy krzyż i monstrancja z XVIII w. Najbardziej znanych mieszkańców upamiętnia kilka XIX i XX –wiecznych tablic, znajdujących sie w kruchcie. W elewacji kościoła wmurowany jest niewybuch z 1914 r. W sąsiedztwie świątyni utworzono małe lapidarium z fragmentami nagrobków, pochodzącymi ze starego przykościelnego cmentarza. Obok kościoła stoi zabytkowa murowana plebania z 1879 r. i rosną dwie okazałe lipy szerokolistne (400 i 420 cm) oraz dąb szypułkowy.
Na wschód od kościoła położony jest cmentarz rzymsko-katolicki, założony w 1856 r. Cmentarz otoczony jest otynkowanym murem i posiada 0,8 m powierzchni. Najstarsze nagrobki pochodzą z końca XIX w.Na cmentarzu znajduje sie m.in.: grób nieznanego żołnierza, nagrobek upamiętniający strażaków OSP z Borowej, Gałkowa Dużego i Gałkowa Kolonii oraz symboliczny grób por. H.Róznieckiego zamordowanego w Katyniu. Na cmentarzu rośnie pomnikowa lipa o obw.320 cm.
Przed ośrodkiem zdrowia znajduje sie pomnik z 1938r. w postaci głazu z inskrypcją, upamiętniający powstańców styczniowych, którzy 25 września 1863 r. stoczyli potyczkę pod Gałkowem. Poległo wówczas 16 powstańców.
W Gałkowie Dużym w budynku Filii Biblioteki, mieści sie muzeum im. Leokadii Marciniak. Prezentowane są w nim eksponaty związane z życiem Polski w latach 1939-45.
Sołectwo Gałków Mały Wschód - sołtys Michał Rzeźnik
Sołectwo Gałków Mały Zachód – sołtys Agnieszka Przewoźniak
Gałków Mały. W lesie, na przedłużeniu ul.Wojska Polskiego, w odległości ok 150 m od zabudowań, położony jest cmentarz z I wojny światowej. Spoczywają na nim głównie żołnierze polegli w dniu 23 listopada 1914 r. Wówczas natarcie wojsk niemieckich, w skład, których wchodziła 3 Dywizji Gwardii, przełamano linie obrony rosyjskiej, utworzonej przez 6 Dywizje Syberyjska. Na cmentarzu znajdują sie również ziemne mogiły żołnierzy polskich z września 1939r. Na terenie cmentarza rośnie pomnikowy buk. W lesie zachowały się ślady okopów i umocnień z 1914 r.
Przy ul.Wojska Polskiego rosną dwa dęby szypułkowe o obwodach pni ok. 300 cm, a na cmentarzu wojennym okazały buk.
Na skaju lasu, przy granicy z Justynowem znajduje sie głaz narzutowy z inskrypcja upamiętniającą miejsce bitwy wojsk niemieckich i rosyjskich w dniu 23 listopada 1914 r.
Sołectwo Gałkówek Parcela – sołtys Ołubek Rafał
wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łódzkim wschodnim, w gminie Koluszki.
Sołectwo Jeziorko – sołtys Karpiński Rafał
Jeziorko. Wieś i folwark należące w II połowie XIX w. do gminy Długie i parafii Jeżów, składały sie z ośmiu osad zamieszkałych przez 120 osób i posiadały 660 morg ziemi dworskiej i 18 włościańskiej. W 1874 r. folwark oddzielono od dóbr Długie.
Sołectwo Katarzynów – Zygmuntów – Kłosiński Jarosław
Katarzynów. W II połowie XIX w. wieś należała do gminy Długie i parafii Jeżów. Liczyła 36 domów, 347 mieszkańców oraz 750 morg włościańskich i 218 morg dworskich. We wsi znajdował się urząd gminy.
Zygmuntów. Dawniej wieś w gminie Długie, parafii Jeżów lub Brzeziny. W II połowie XIX w liczyła: 10 domów, 83 mieszkańców i 222 morgi. Wchodziła również w skład dóbr Długie.
Sołectwo Kaletnik – sołtys Włodarska Marta
Kaletnik. W kaletniku mieści się siedziba Nadleśnictwa Brzeziny, w której znajduje się sala edukacyjna. W latach 60.XX w. we wsi wzniesiono modernistyczny kościół typu halowego, p.w. Najświętszego Serca pana Jezusa.Przy ul. Klonowej 17 na uwagę zasługuje drewniana willa letniskowa z lat 20. XXIw. Jest to budynek parterowy, z facjatą w centralnej części i bogato zdobionym gankiem pośrodku. Dach naczółkowy, łamany, pokryty dachówką. Przy ulicy cmentarnej 4 znajduje sie parterowy, murowany dom z otwartym gankiem, z bogatą dekoracją snycerską i czterema kolumnami.
Przy drodze do Będzelina znajduje sie cmentarz rzymsko-katolicki z XX w. Za cmentarzem na skraju lasu, znajduje sie zbiorowa mogiła poległych w 1914 r. Przy ul. Smugowej rośnie pomnikowy dąb szypułkowy.
Sołectwo Kazimierzów – sołtys Czarnota Robert
Kazimierzów. W II połowie XIX w. kolonia włościańska, należąca do gminy Długie i parafii Jeżów. Liczyła 12 domów, 66 mieszkańców i 277 morg powierzchni.
Sołectwo Przanowice – sołtys Filipiak Wioletta
Przanowice. Już w XVI w. wieś składała sie z dwóch części. Łany kmiece i folwarczne dawały dziesięcinę plebanowi w brzezinach. W Przanowicach Dużych istniała karczma należąca do Jakuba Lasockiego. Dominowały tu części szlacheckie bez kmieci. W Przanowicach Małych było tylko pół łana szlacheckiego, na którym siedział kmieć. Dawniej Przanowice Wielkie i Małe składały sie z dwóch folwarków, trzech kolonii i osady nad Mrogą. Należały do gminy Gałkówek, parafii Brzeziny. W II połowie XIX w. jedna kolonia liczyła 31 domów, 299 mieszkańców i 578 morg powierzchni; dwie mniejsze kolonie 7 domów i 78 morg. Jeden folwark składał sie z 2 domów zamieszkanych przez 23 osoby i obejmował 82 morgi powierzchni, drugi zaś miał dwa domy z 2 osobami i 399 morg. Spośród istniejących osad jedna nazywano Kowalewszczyzną. W pobliżu skrzyżowania, miedzy Przanowicami Dużymi, a Małymi, położony jest cmentarz ewangelicki z i połowy XIX w. Jest on ogrodzony i gęsto porośnięty drzewami i krzewami. Zachowały sie tu pozostałości dwóch nagrobków.
Sołectwo Stary Redzeń – sołtys Pysklak Agnieszka
Sołectwo Nowy Redzeń – sołtys Winciorek Tomasz Statut Sołectwa
Redzeń Stary i Nowy. W II połowie XIX w. kolonia i osada włościańska w gminie Mikołajów, parafii Budziszewice. Posiadała wtedy szkołę początkową ogólną, 51 domów, 560 mieszkańców i 1210 morg włościańskich. W miejscowości znajdują się tradycyjne domy drewniane z początku XX w. W Redzeniu Starym rosną dwie pomnikowe lipy drobnolistne. Przy wylocie z głównej drogi z Nowego Redzenia stoi kapliczka z 1937r. w postaci krzyża na murowanym postumencie.
W południowej części wsi Redzeń Nowy znajduje sie mogiła siedmiu żydowskich dziewcząt, zamordowanych przez Niemców w 1943r.
Sołectwo Słotwiny – sołtys Książek Krystyna
Słotwiny. Wspominane jako Słotwina lub Joanna. Wieś należąca dawniej do gminy Długie i parafii Jeżów. W II połowie XIX w. liczyła: 11 domów, 124 mieszkańców i 225 morg gruntów włościańskich. Osada dworska posiadała jeden dom zamieszkały przez 5 osób i 8 morg. Wieś wchodziła w skład dóbr Długie. W centrum wsi murowana kapliczka z I połowy XXw. W oszklonej wnęce figura Sw. Jana Nepomucena. Pomiędzy Słotwinami, a Słotwinami Starymi znajduje się cmentarz ewangelicki z pozostałościami dwóch nagrobków. Na cmentarzu rosną godne ochrony dwie lipy drobnolistne i dwa kolony zwyczajne. Fragmentarycznie zachowały się pozostałości kamiennego muru.
W północnej części wsi Słotwiny znajduje sie dawna cegielnia, która powstała w końcu XIX w. Do dziś zachował sie komin z 1922 r., fragment jednej ściany i glinianka, będąca pozostałością po dawnym wyrobisku gliny. Cegielnia nie jest użytkowana od lat 50. XXw. W centrum wsi obelisk upamiętniający partyzantów AK, walczących w okolicy z hitlerowskim okupantem.
Sołectwo Regny – sołtys Sęczkowski Hubert
Regny to wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łódzkim wschodnim, w gminie Koluszki. Na terenie miejscowości znajduje się jednostka wojskowa.Wieś królewska położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie rawskim ziemi rawskiej województwa rawskiego. Przez wieś przebiega droga wojewódzka nr 715.
Sołectwo Różyca – Żakowice – sołtys Mazuchowski Artur
Różyca. Przy ul Kolejowej 16 i ul. Sportowej 8 znajdują sie dwie godne uwagi drewniane wille letniskowe z lat 20. ubiegłego wieku. Pierwsza jest budynkiem parterowym z bogata dekoracja snycerską, a druga budynkiem piętrowym z tarasem i zdobionym gankiem. Oba obiekty obecnie wykorzystywane są jako całoroczne domy mieszkalne. Przy ul. Towarowej 3 znajduje się parterowy, murowany dom z otwartym gankiem drewnianym o bogatej dekoracji snycerskiej. Przy tej samej ulicy pod nr 10 stoi drewniany dom ze zdobionym gankiem od frontu.
Żakowice. Na początku XVI w. we wsi były tylko działy szlacheckie, dające dziesięcinę kościołowi w Łęczycy. W 1576 r. w części Żakowic należącej do biskupów kujawskich było: 2,5 łana, łan sołtysi, 1 rzeźnik, 4 osady i 2 łany szlacheckie bez kmieci. Wieś należała w II połowie XIX w. do gminy Gałkówek, parafii Brzeziny. Składała się wtedy z 41 domów, 440 morg gruntów i liczyła 433 mieszkańców. Osadę karczemną stanowił jeden dom z 6 mieszkańcami na 3 mograch dworskich. Wieś wchodziła w skład dóbr rządowych Chorzęcin.
Na wschód od zabudowań wsi położony jest cmentarz ewangelicki z początku XXw. Zachowało sie na nim ok. 15 nagrobków, w tym z czytelnymi inskrypcjami. Na cmentarzu rośnie okazały klon zwyczajny oraz niskie drzewa i krzewy. W miejscowości znajduje sie kilka tradycyjnych domów drewnianych.
Sołectwo Stamirowice – Leosin – sołtys Aneta Krawczyk
Stamirowice. Kolonia w dawnej gminie Długie, parafii Jeżów, licząca w II połowie XIXw. 12 domów, 106 mieszkańców i 210 morg gruntów. Istniała tu osada karczemna z jednym domem zamieszkanym przez 9 osób. We wsi znajduje się cmentarz ewangelicki z II ćw. XIXw.
Na teren ogrodzony murem z pustaków cmentarza prowadzi kuta brama z 1936 r. osadzona na ceglanych słupach. Na cmentarzu, pośród krzewów i młodych drzew, zachowało się kilka zniszczonych płyt nagrobnych i metalowych krzyży.
Sołectwo Stefanów – sołtys Wójcik Agnieszka
Stefanów. Wieś sąsiadująca od południa z miejscowością Długie. W II połowie XIX w. Stefanów składał się z 10 domów oraz 266 morg gruntów. We wsi zachowało się kilka tradycyjnych drewnianych domów, w tym jeden z końca XIX stulecia oraz obora wybudowana w 1905 r.
Sołectwo Świny – sołtys Krawczyk Marzena
Świny. Na początku XVI w. z łanów folwarcznych oddawano dziesięcinę plebanowi w Jeżowie, a kmiecie kościołowi w Lipcach. Do początku XIXw. miejscowość należała do dóbr Popień. W II połowie XIX w. wieś i folwark znajdowały się w gminie Długie, parafii Jeżów. We wsi wówczas było 12 domów zamieszkałych przez 89 osób, a w folwarku 3 domy z 4 mieszkańcami. W 1876 r. folwark obejmował 261 morg i miał 6 budynkow drewnianych. Według późniejszych przekazów wieś miała 175 morg gruntów. W latach 1992-97 wzniesiony bezstylowy, murowany kościół pw. Św. Jana Chrzciciela. Przy wejściu tablica upamiętniająca budowę i fundatorów kościoła W sąsiedztwie kapliczka fundacji E.S. Jaśkiewiczów. Na północ od wsi położony jest cmentarz rzymsko – katolicki z I połowy XXw.
Sołectwo Wierzchy – sołtys Kobus Wioletta
Wierzchy. Na początku XVI w. mieszkańcy wsi oddawali dziesięcinę z łanów folwarcznych plebanowi w Jeżowie, a z kmiecych arcybiskupowi gnieźnieńskiemu. W 1579 r. wieś miała 1,25 łana. W II połowie XiX w. miejscowość składała sie ze wsi : Wierzchy Górne, Kolonii i osady Wierzchy Kępa. Wieś liczyła wtedy: 23 domy, 242 mieszkańców i 321 morg. Osada karczemna składała się z 1 domu zamieszkałego przez 3 osoby. Kolonia posiadała: 8 domów, 31 mieszkańców i powierzchnie 390 morg. Osadę stanowił 1 dom z 7 mieszkańcami i 15 morgami dworskimi. Rozparcelowany na kolonie folwark miał w 1871 r. 945 morg obszaru oraz 3 budynki murowane i 7 drewnianych. W północnej części wsi rośnie pomnikowa lipa drobnolistna ( 410 cm).